Język chiński – informacje podstawowe
Język chiński w zakresie odmiany mandaryńskiej to ojczysty język nawet dla około 1 miliarda ludzi. To w sumie ponad 14 % wszystkich ludzi na świecie. Jest to najczęściej używany język na świecie. Chiński ma status języka urzędowego na terenie Chin, Tajwanu i Singapuru. Traktowany jest także jako markojęzyk i stanowi grupę języków, które należą do rodziny chińsko – tybetańskiej. Historia tego języka to około 8 tysięcy lat i z tego względu uważa się, że to najstarszy język na świecie. Najstarsze zapiski z języka chińskiego to inskrypcje wyryte na kościach zwierzęcych, które datowane są na okres 1250 r. p.n.e. pismo chińskie to pismo logograficzne, które składa się z około 50 tysięcy znaków.
System ten jest otwarty – wciąż powstają nowe znaki
Oparty na dialekcie pekińskim język mandaryński od kilku dekad pełni funkcję odmiany standardowej języka chińskiego. Jako makrojęzyk dzieli się on na dwie podstawowe grupy a więc północna, w ramach której mamy między innymi język mandaryński, natomiast południowa, w której skład wchodzą języki odległe strukturalnie i przez to nie są one wzajemnie zrozumiałe. Dodatkowo każdy z tych języków ma także szereg różnych dialektów, które stanowią istotny wyznacznik, gdy chodzi o tożsamość lokalną.
Mamy dwie podstawowe formy pisma chińskiego a więc tradycyjna oraz uproszczona. Druga wprowadzona jest i upowszechniona od lat 50-tych minionego wieku. W ten sposób dążono do tego, by likwidować w kraju analfabetyzm. Dlatego mniej więcej połowa najbardziej skomplikowanych znaków została uproszczona, zmodyfikowana. Chiński jest jednym z języków międzynarodowych organizacji między innymi ONZ, MFW, Międzynarodowy Trybunał Karny a także Szanghajska organizacja współpracy.
Ciekawostki o języku chińskim
Dobre tłumaczenie z języka chińskiego nie będzie zadaniem prostym, ponieważ nie wystarczy znajomość znaków, bardzo ważną sprawą będzie również zrozumienie historii kraju a także licznych powiązań kulturowych jakie istnieją.
Mandaryński tak samo jak inne języki chińskie i w większości azjatyckie to język tonalny. Każdej sylabie przypisany jest ton, który będzie decydował o znaczeniu wyrazu. W mandaryńskim mamy cztery tony, wysoki wznoszący, opadająco wznoszący i opadający a także ton neutralny.
W chińskim nie ma czasów gramatycznych. Relacje czasowe są ustalane na podstawie kontekstu względnie za pomocą okoliczników czasu jak np. wczoraj czy dziś. Stosuje się także partykuły, które oznaczają dokonanie czynności. Inną charakterystyczną cechą jest to, że to język bez fleksji, nie ma odmiany rzeczowników i przymiotników przez liczby oraz przypadki. W związku z tym prawie wszystkie występujące słowa są w jednej formie gramatycznej. We współczesnym języku chińskim wykorzystuje się około 5-6 tysięcy znaków. Najbardziej popularne chińskie nazwisko to Wang, którego odpowiednikiem w naszym języku jest król. Blisko 100 milionów chińczyków nosi to właśnie nazwisko.
Tłumaczenie na chiński tradycyjny oznacza przekład, który jest używany w mediach a także w ramach oficjalnych publikacji. Chiński uproszczony to tłumaczenie na leksykon języka chińskiego. Jest bowiem forma leksykonu, która będzie się składała z uproszczonych znaków. Znaczenie tych znaków jest takie same przy jednoczesnym ograniczeniu liczby kresek. Chiński uproszczony stosowany jest po to, by doskonalić umiejętności czytania oraz pisania w ramach szerokiej populacji. Między innymi takiej formy używa się w Singapurze oraz Chinach kontynentalnych, jednak w trakcie oficjalnych uroczystości używa się nadal tradycyjny chiński.
.
